Getest: Herbamare kruidenzout

Een tijdje terug kreeg ik de gelegenheid om Herbamare kruidenzout van A. Vogel te testen.
En laat dat nu net iets zijn dat me op het lijf geschreven is, want ik ben nogal een “zoute”.
Ik heb graag zout, gelukkig kan ik het ook medisch verantwoorden want ik heb een hele lage bloeddruk.

Maar terug naar het kruidenzout.
Op de site van Meneer Vogel staat het volgende te lezen:
‘Herbamare van A.Vogel is een 100% natuurlijke smaakmaker die zich uitstekend leent voor het op smaak brengen van gerechten. Het bestaat uit zeezout en 14 verschillende verse biologische geteelde groenten, tuinkruiden en specerijen. Verder maken de als kelp bekende zeewieren, die rijk zijn aan mineralen en jodium, Herbamare tot een waardevolle en heerlijk smakende verrijking van de maaltijd.’

Het beste leek het mij om het zout te  testen in mijn dagdagelijkse keuken.
Dus gebruikte ik hem als experiment op ovenfrietjes, maar ook in een oosterse wok, pastasaus en als kruiding bij vlees.
Ikzelf vond de extra touche van het zout een beetje verloren gaan in gecompliceerdere gerechten zoals de wok of pastasaus.
Echter vond ik het wel heel lekker als extra smaakmaker bij de ovenfrietjes en het vlees. Daar komen de extra toegevoegde kruiden echt tot hun recht en geven een extra touche aan het het gerecht.
Ondertussen ontdekte ik mijn echte favoriet met herbamare kuidenzout, namelijk een simpel tomatenslaatje. Lekkere schijfjes tomaat die je op smaak brengt met het kruidenzout. Heerlijk zeker op een warme zomerdag!

Het herbamare keukenzout vind je in de supermarkt bij de kruiden. Zeker een aanrader!

 

Raclet babybel

Ik ben nogal te vinden voor nieuwigheden. En ik ben ook nogal te vinden voor alles met kaas en dan voornamelijk gesmolten kaas.
Dus toen ik reclames voorbij zag komen met flitsende skiërs en flashy zonnebrillen die tussen de Zwitserse bergen stonden te genieten van gesmolten kaas aka raclette was ik verkocht.
De echtgenoot was dan ook niet verbaast toen ik de volgende keer in de supermarkt onmiddellijk naar het kaasrayon liep en daar een pakje van 12 babybels met paars racletteschoteltje scoorde.

Hij was nog veel minder verbaast dat ik thuis alle zaken liet staan en onmiddellijk naar de microgolfoven liep om mijn babybel raclet te testen.
En daar doemde het eerste probleem op. De babybel dient 30 seconden op maximum vermogen verhit te worden. Alle moderne technologie ten spijt kan onze microgolf pas aangezet worden voor een minimumduur van 60 seconden. Ik bleef er dan maar naast staan en telde geduldig tot 30, terwijl ik door het glas keek hoe het kaasbolletje langzaam veranderde in een een plasje bubbelende smurrie.

Test 1 uitzicht:
Tja, zoals ik al zei een plasje bubbelende smurrie op een paars schoteltje.
Volgens de echtgenoot: “Ja dat ziet eruit als een gesmolten babybel.” (Hierop volgt een lang verhaal over gesmolten babybels in een te warme auto op weg naar spanje, maar dit bespaar ik u graag.)

Test 2 geur:
Er is geen geur. Niet aan een koude babybel en dus ook niet aan een warme babybel.

Test 3 smaak:
Het ogenblik dat ik van mijn gesmolten babybel stond te eten besefte ik dat er een reden was waarom ik eigenlijk nooit gewone babybel eet. Ik vind namelijk dat het weinig of geen smaak heeft. En dat is ook exact hetzelfde met de gesmolten babybel, weinig of geen smaak.
Waar echte raclettekaas heerlijk smeuïg en vol van smaak is, blijft deze babybel erg op de vlakte.
De tweede babybel besloot ik dan ook te benaderen vanuit een echte raclette houding en ik ging dan ook aan de slag met peper, zout en een stukje gedroogde ham. Maar zelfs dan blijft het een beetje teleurstellend.
Niet slecht, maar ook zeker niet mmmmmmmmmmmmmmmmmhhhhhhhhhhh.

Test 4 its all in the family:
Ook mijn familie kreeg een raclette babybelletje voorgeschoteld.
De echtgenoot bedankte vriendelijk en liet het paarse schaaltje aan hem voorbij gaan. Gelukkig zagen de andere proefkonijnen het wel zitten.
Enkele reacties van het thuisfront:
”Dit smaakt niet naar kaas.”
”Nogal flauw, he.”
”Juist babybel, maar dan plat.”

Jammer maar helaas…. Niet echt een schot in de roos.